LS LUSÍADAS

PUB.

Ter, 13/12/2005 - 17:19


CANTO IV

76
«Chama l Rei ls senhores a cunceilho
I a cuntar-le l que bira s’aperpon;
Las palabras del bielho, sin pareilho,
A todos fázen grande admiraçon.
Tremínan ende l náutico apareilho,
Para que, cun mui fuorte coraçon,
Mande giente que l mar baia cortando
Por nuobos climas i outro aire buscando.
77
«You, que bien mal cuidaba que an eifeito
Se ponisse l que l’alma me pedie,
Que siempre grandes cousas deste jeito,
Persinto, l coraçon me pormetie,
Nun sei por que rezon, por que respeito,
Ou por que buona seinha an mi se bie,
Na mano l grande Rei me pon la chabe
Para que esta façanha ampece i acabe.
78
Cun rogos i palabras delicadas,
Que son ordes ne ls reis, desta maneira
Me dixo: - “Cousas buonas i faladas
Se alcánçan cun trabalho i cun canseira;
Faç las pessonas fuortes i afamadas
La bida feita peligro i zantresseira,
Que, s’al miedo çfamado nun se bende,
Anton, se menos dura, más se stende.
79
«You bos tengo antre todos yá scolhido
Pa ua ampresa, la qual a bós se debe,
Trabalho eilustre, duro i sclarecido,
Cousa que por mi sei que achareis lheve.»
«Sin tardar dixe lhougo: - «Á Rei chubido,
Abinturar-me a fierro, a fuogo, a niebe,
Ye tan pouco por bós que bien gustara
Tener bida que nunca al fin chegara.
80
«Manginai bós tan grandes abinturas
Cumo Ouristeu a Alcides le ambentaba:
L lhion Cleonéu, Harpias duras,
Cochino d’ Eirimanto, Yedra braba,
Las selombras beixar banas i scuras
Donde tierras de Dite Eistige lhaba;
Que a mais grande peligro, a mor afronta,
Stá por bós, á Rei, cuorpo i alma pronta.»
Traduçon de Fracisco Niebro