class="html not-front not-logged-in one-sidebar sidebar-second page-node page-node- page-node-165394 node-type-noticia">

            

LS LUSÍADAS

Ter, 23/01/2007 - 17:26


Canto VII

52
Staba un grande eisército, que pisa
La tierra Ouriental que Idaspe lhaba;
Alantre un capitan de cara lisa,
Que cun mui grandes choupas batalhaba
(Por el eideficada staba Nisa
Nas ourielhas de l riu que eilhi manaba),
Tan rial que, se eilhi Semel stubira,
Aquel era sou filho bien dezira.
53
Mais alantre, buendo, seca l riu
Grande juntouro eilhi d’Assíria giente,
Sujeita a feminino senhoriu
Dua tan guapa cumo ancuntinente.
Eilhi ten, junto al lhado nunca friu,
Sculpido l mui faroç ginete ardiente
Cun quien tenerie l filho cumpeténcia.
Amor mui malo, bruta ancuntinéncia!
54
Deiqui mais apartadas, sbolaixában
Las bandeiras de Grécia gloriosas
(Terceira Monarquie), i atamában
Las augas de l riu Ganges oundiosas.
Por un capitan moço se guiában,
De palmas rodeado mui fermosas,
Que yá nó de Felipe, mas, sien falta,
De giraçon de Júpiter se eisalta.
55
Ls Pertueses bendo estas mimórias,
Dezie-le l Catual al Capitan:
– «Un tiempo benirá que outras bitórias
Las que agora mirais subertiran;
Eiqui se screbiran las nuovas stórias
Por gientes que strangeiras beniran;
Que ls nuossos sábios magos l alcançórun
Quando l tiempo feturo lo scuitórun.
56
«I diç-le mais la mágica ciéncia
Que, para s’eibitar fuorça tamanha,
Nun balerá de ls homes rejisténcia,
Contra l Cielo nun bal de giente manha;
Tamiem diç que de guerra l’eiceléncia,
Nas armas i na paç, de giente stranha
Será tal, que será ne l mundo oubido
L bincedor por glória de l bencido».
Traduçon de Fracisco Niebro