LS LUSÍADAS

PUB.

Ter, 07/11/2006 - 10:46


Canto VII

2
A bós, á giraçon de Luso, digo,
Pequeinha parte sodes neste mundo,
Nun digo inda ne l mundo, mas n’amigo
Curral de Quien goberna l Cielo a fundo;
Bós, a quien nien peligro ou einemigo
Bos stroba cunquistar l pobo eimundo,
Mas nien codícia ou pouca oubediéncia
D’la Mai que stá ne ls Cielos an eisséncia;
3
Bós, Pertueses, poucos quanto fuortes,
Que l fraco poder buosso nun pesais;
Bós, que, a poder de buossas bárias muortes,
La lei de bida aterna acrecentais:
Yá pul Cielo botadas son las suortes
Pa que bós, por bien poucos que quedais,
Muito oubreis pula santa Cristandade.
Que tanto, á Cristo, animas l’houmildade!
4
Mirai l Alman, sobérbio i ruin ganado,
Que an lhargos campos pace i mais spurmenta;
De l ardeiro de Pedro a todos dado,
Nuobo pastor i nuoba seita ambenta;
Mirai-lo an feias guerras acupado,
Que nien cul ciego erro se cuntenta,
Nó contra l soberbíssimo Outomano,
Mas pa salir de l jugo soberano.
5
Mirai pa l duro Anglés, que se nomeia
Rei d’la bielha i santíssima Cidade,
Que l torpe Eismaelita senhoreia
(Quien biu honra tan loinge de berdade?),
Antre niebes de l Norte se passeia,
Nuoba maneira faç de Cristandade:
Pa ls de Cristo apunta la sue spada,
Nó pa que tierra sue seia agarrada.
6
Guarda-le, por anquanto, un falso Rei
Jarusalen cidade, la terrestre,
Anquanto nun guarda el la santa Lei
Jarusalen cidade, la celhestre.
De ti, Goulés andino, que direi?
Que l nome «Crestianíssimo» agarreste,
Nó para lo çfender nien pa l guardar,
Mas para ir contra el i l’ambolcar!
Traduçon de Fracisco Niebro