Ter, 17/10/2006 - 16:47
86
«Estas obras de Baco son, por cierto,
(Dixo), mas nun será nel que bibe
Tan danhada tencion, yá que çcubierto
Me será siempre l mal a que s’astribe.»
Esto dezindo, abaixa al mar abierto,
Lhougo andando l camino que le sirbe,
Anquanto diç a Ninfas amorosas,
Anfeitai las cabeças cun mil rosas.
87
Ramos manda poner de muitas q’lores
Porriba l pelo rúcio a ber quien ganha.
Quien nun dezirá que nácen roixas flores
Porriba l ouro, que l Amor amanha?
Abrandar anton manda, por amores,
De ls aires la danhada i rui cumpanha,
Ninfas guapas mostrando cumo aqueilhas,
Que stában mais fermosas que las streilhas.
87
Assi fui; pus, apenas mal chegórun
Als uolhos deilhas, lhougo zaparécen
Las fuorças cun que dantes batalhórun,
I yá cumo rendidos le oubedécen;
Pies i manos parece que le atórun
L pelo que até ls raios se scurécen.
A Bóreas, que de l peito mais querie,
Assi diç la guapíssima Ouritie:
89
– «Nun acradites, Bóreas, que acradito
Que un die tu me tubiste amor custante,
Que doçura al amor sabe a pouquito
I rábia nun cumben al firme amante.
Se nun frenas tous sopros d’aguemito,
Nun asperes de mi, deiqui palantre,
Que amor te puoda dar, mas solo grima;
Que an miedo se cumbirte la mie stima.»
90
Assi mesmo la fermosa Galateia
Dezie al fero Noto, que bien sabe
Que an ciertos dies por bé-la s’ancendeia,
I acradita que cul todo s’acabe.
Custa-le a acraditar que tal le deia,
Que l coraçon ne l peito nun le cabe;
De cuntento por ber l que eilha manda,
Mal pensa ne l que faç, se lhougo abranda.
Traduçon de Fracisco Niebro