Ter, 11/07/2006 - 15:39
26
Quedando yá l albrote assossegado
De ls Diuses i de sous recebimientos,
Saca de l peito sou, ancundesado,
La rezon l Tioneu de sous termientos;
Tenie l rostro un cachico carregado,
Dando muostra de grandes sentimientos,
Só pa dar als de Luso triste muorte
Cul fierro alheno, fala desta suorte:
27
– «Príncepe, que senhor sós por tou dreito,
Dun Pólo al outro Pólo, l mar raibado,
Tu, que anlias la giente cun tal jeito,
Pa que nun passe l termo yá marcado;
I tu, padre Ouceano, que an tou peito
Tenes bien todo l Mundo arrodiado,
I cun justo decreto assi premites
Que andentro bíban só de sous lhemites;
28
«I bós, Diuses de l Mar, que nun sufris
Raça d’anjúria an buosso reino grande,
Cun armana bingança nun benis
Contra quienquiera que nel cuorra i ande:
Que çcuido fui aqueste an que bibis?
Quien puode ser que tanto bos abrande
Ls peitos, cun rezon andurecidos
Contra ls houmanos, fracos i atrebidos?
29
«Bistes que, cun grandíssima ousadie,
Fúrun a atacar yá l Cielo supremo;
Bistes aqueilha bouba fantesie
De andáren por to l mar cun bela i remo;
Bistes, i inda hoije bemos cada die,
Sobérbias tan andinas, que até temo
Que de l Mar i de l Cielo, mui galanos,
Béngan Diuses a ser, i nós, houmanos.
30
«Bedes hoije la fraca giraçon
Que dun bassalo miu l nome toma,
Cun sobérbio i altibo coraçon
A bós i a mi i l mundo todo doma.
Bedes, an buosso mar sou poder pon,
Mais que fizo la giente alta de Roma;
Bedes, l buosso reino debassando,
Las leis que son las buossas ban cobrando.
Traduçon de Fracisco Niebro