LS LUSÍADAS

PUB.

Ter, 16/05/2006 - 15:09


CANTO V

86
«Cuidas agora, Rei, se houbo ne l mundo
Giente que assi caminos subertíssen?
Cuidas que Eineias i aquel bagamundo
Oulisses por to l mundo se stendíssen?
Atentou algun ber de l mar perfundo,
Por bien bersos que subre el se screbíssen,
Do que bi, a poder de sfuorço i d’arte,
I de l que inda hei-de ber, l’uitaba parte?
87
«L que tanto buiu de l’auga Aónia,
Subre quien ténen reinha pelegrina,
Antre eilhas, Rodes, Smirna i Colofónia,
Atenas, Íos, Argo i Salamina;
I l outro que pon lhustro a to l’Ousónia,
An que sue boç, eilustre i tan debina,
Oubindo, l pátrio Míncio lhougo drume,
Mas cul sonido l Tibre ganha lhume:
88
«Cánten, lhóuben i scríban siempre stremos
Daquesses sous meidiuses, tan balientes,
Fenhindo magas Circes, Polifemos,
Serenas que a cantar drúman sues gientes;
Déien-le mais nabegar a bela i remos
Ls Cícones i tierra onde las mientes
Pérdan de ls cumpanheiros, só cul lhoto;
I que quéden ne l mar sien sou piloto;
89
«Aires suoltos l’ambénten i mangínen
De ls botos, i Calipsos namoradas;
Harpías que l manjar le cuntamínen;
I a las znudas selombras yá passadas
Abeixar: que, por muito que se fínten
Nestas fábulas banas, andonadas,
La berdade que cunto, de tan pura,
Bince a qualquiera bien feita scritura!»
90
De la boca eilhi stában bien colgados
De l stuto Capitan, antretenidos,
Quando acabou la lharga narraçon
De ls altos feitos, grandes i chubidos.
Lhouva l Rei l sublime coraçon
De ls Reis an tanta guerra bien coincidos;
A la giente l’antiga fortaleza,
La lhialdade d' ánimo i nobreza.
Traduçon de Fracisco Niebro