LS LUSÍADAS

PUB.

Ter, 14/02/2006 - 17:02


CANTO V

31
«Ye Veloso an sou braço cunfiado
I, de argulhudo, cuida ir seguro;
Mas, habendo un bun rato yá passado,
An que algue buona seinha inda percuro,
Stando, la bista alçada, cul cuidado
Naquel abintureiro, ende pul duro
Monte se bei i, cun tal andadura,
Benie mais apressiado do que fura.
32
«L barco de Coelho bien andaba
Pa l’agarrar; mas, antes que chegasse,
L Eitíope çtemido se botaba
A el, para que nun se le scapasse;
Outro i outro le sál; i peligraba
Veloso, sin que alguien lo ajudasse;
Acudo you, i, anquanto al remo dou,
Lhougo alhá un bando negro s’ajuntou.
33
«De spessa nubre frechas i cantadas
Mos chuoben por anriba, sin medida;
I nun fúrun ambalde assi çpejadas,
Que esta pierna dalhá trouxe ferida.
Mas nós, cumo pessonas zupiadas,
La repuosta le demos tan mercida
Que an mais do que ne ls gorros se suspeita
Quelor de sangre lhieban desta feita.
34
«I, stando yá Veloso an salbamento,
Lhougo mos recolhimos pa l’armada,
Al ber tanta maldade i rudo antento
Naqueilha giente bruta i tan malbada,
De quien nanhun melhor coincimiento
Nós saquemos de l’Índia deseada
Que starmos inda loinge de chegar.
I assi belas al aire torno a dar.
35
«Dixo-le anton a Veloso un cumpanheiro
(Ampeçando-se todos a sunrir):
– «Oulá, Veloso amigo! Aquel outeiro
Ye melhor de abeixar que de chubir!»
– «Si, (responde l çtemido abintureiro);
Mas, quando tantos bi parqui benir
Desses perros, debrebe bin, assi
Que me lhembrei que stábades sin mi.»
Traduçon de Fracisco Niebro