class="html not-front not-logged-in one-sidebar sidebar-second page-node page-node- page-node-162969 node-type-noticia">

            

PUB.

LS LUSÍADAS

Ter, 10/01/2006 - 16:08


CANTO V

6
«Deixemos de Massília la ruin cuosta,
Donde ls Azengues lhieban sou ganado,
Giente que l’auga fresca nun ten puosta,
Nien las yerbas de l campo le han sobrado;
A nanhun fruito stá la tierra çpuosta,
Ne l bientre d’abes fierro ye zgastado,
Falta-le todo, nada ten an farta,
Que Berberie de l’Eitiópia aparta.
7
«Passemos l lhemite adonde chega
L Sol, que ls carros pa l Norte metie;
Donde móran ls pobos a quien nega
L filho de Climene l claro die.
Eiqui gientes mui stranhas lhaba i rega
De l negro Senegal l’auga mui frie,
Donde l Cabo Arsinário l nome perde,
A que le cháman ls nuossos Cabo Berde.
8
«Arrepassadas yá las Canárias ilhas,
Que tubírun por nome Afertunadas,
Antremos, nabegando, pulas filhas
De l bielho Spério, Spéridas chamadas;
Tierras adonde nuobas marabilhas
Yá andubírun a ber nuossas armadas.
Eilhi garremos puorto cun bun biento,
Para agarrar an tierra mantimiento.
9
«A aqueila ilha apartemos que sacou
L nome de l guerreiro Santiago,
Tanta beç que als Spanholes ajudou
A fazéren ne ls Mouros grande strago.
Deiqui, cunsante Bóreas assoprou,
Tornemos a cortar l grande lhago
De l salado Ouceano, i assi deixemos
La tierra onde l refresco doce achemos.
10
«Porqui arrodiando aqueilha parte
De África, que quedaba al Ouriente
(La porbíncia Jalofo, que reparte
Por defrentes naçones negra giente;
La mui grande Mandinga, de quien l’arte
Mos dou l metal rico i relhuziente,
Que de l curbo Gambeia augas bebe,
Augas que al lhargo Atlántico le debe),
Traduçon de Fracisco Niebro