LS LUSÍADAS

PUB.

Ter, 03/05/2005 - 18:03


CANTO III

78
«Antraba, cun toda esta cumpanhie,
L Miralmumin nobre an Pertual;
Éran treze ls Reis mouros que traie,
Yá que deilhes ten l cetro Amperial.
I assi, fazendo quanto mal podie,
L que an partes podie fazer de mal,
Don Sáncio a circar bai an Santaren;
Mas nun le passa cumo le cumben.
79
«An ásparos cumbates, bai fazendo
Manhas de guerra l Mouro rabioso;
De nada le bal yá l trabuco hourrendo,
Mina secreta, aríete manhoso;
Porque l filho de Fonso, nun perdendo
Nada de l sfuorço i tino generoso,
Todo acude cun ánimo i prudéncia,
Que an to la parte hai sfuorço i rejisténcia.
80
«Mas l bielho, que habien yá oubrigado
Ls trabalhosos anhos al sossego,
Stando pula cidade an que l prado
Anberdécen las augas de l Mundego,
Sabendo cumo l filho stá circado,
An Santaren, de l Mouro pobo ciego,
Mui delgeiro se bai de la cidade;
Que lhebeza nun perde cula eidade.
81
«I cun giente na guerra afamada
Bai-se l filho ajudar; i assi ligados,
La Pertuesa fuorça questumada
Debrebe ls Mouros lhieba zbaratados.
La preinada, que toda stá coalhada
De marlotas, capielhos bariados,
De cabalhos, arreios, buona cena,
De sous senhores muortos queda chena.
82
«Lhougo apuis todo mundo se scapou
De Lusitánia, todos an fugida;
Solo l Miralmumin eilhi quedou,
Porque, antes de fugir, quedou sin bida.
A Quien esta bitória le ajudou
Dan lhoubores i grácias sin medida;
Q’obra, an causos tan stranhos, claramente
Mais l fabor de Dius do que la gente.
Traduçon de Fracisco Niebro