LS LUSÍADAS

PUB.

Ter, 13/09/2005 - 15:47


CANTO IV

16
«Cumo? Nun sodes inda ls decendientes
Daqueilhes que, ambaixo la bandeira
De l grande Hanriqueç, brabos i balientes,
Bencistes esta giente tan guerreira,
Quando tanta bandeira, tantas gientes
Ponírun an fugida, de maneira
Que siete eilustres Condes le traírun
Presos, fuora la presa que tubírun?
17
«Cun quien fúrun dafeito pisagados
Estes, de quien lo stais agora bós,
Por Deniç i sou filho glorficados,
Senó cun buossos fuortes pais i abós?
Porque se, cun sous çcuidos ou pecados,
Fernando assi tan fracos fizo a bós,
Buossas fuorças bos torne l nuobo Rei,
Que l Rei demuda l pobo, ye de lei.
18
«Teneis un Rei que, se balor tubirdes
Armano al Rei q’agora alhebantestes,
Podereis zbaratar l que quejirdes,
A quantas mais a quien yá zbaratestes.
I se cun esto, al fin, nun sacudirdes
Esse antranhante miedo que agarrestes,
Apertai bien las manos nessa grima,
Que l jugo alheno a mi nun m’adomina.
19
«Solo, cun mius baçalos i esta oupida
(I esto dezindo saca meia spada),
Çfenderei dessa fuorça tan temida
La tierra nunca d’outros dominada.
I por bias de l Rei, d’la pátria q’rida ,
D’la lhialdade yá por bós negada,
Bincerei nun solo estes adbersairos,
Mas quantos a miu Rei fúren cuntrairos!»
20
«Cumo pul meio ls moços recolhidos
An Canúsio, son l que restra de Canas,
Yá para s’antregar quaije rendidos
A la suorte d’las fuorças Africanas,
Cornélio moço faç cun que, temidos
De sue spada, nun déixen las Romanas
Armas anquanto ls nun deixar la bida
Ou pulas armas seia eilha perdida:
Traduçon de Fracisco Niebro