LS LUSÍADAS

PUB.

Qua, 24/08/2005 - 15:41


CANTO IV

1
«Apuis dua termienta de grimar,
Selumbrie nuite i ouliante biento,
Ben cula manhana un sereno albar,
Sprança de bun puorto i salbamiento;
Aparta l Sol l negro folhinar,
Tirando-le l miedo al pensamiento:
Assi ne l Reino fuorte acunteciu
Apuis que l Rei Fernando se morriu.
2
«Porque, se ls nuossos muito deseórun
Quien danhos i oufénsias bingando
Fura ne ls que tan bien s’aporbeitórun
De l çcuido releixado de Fernando,
Apuis de pouco tiempo l’alcançórun,
A Juan, siempre eilustre, alhebantando
Por Rei, cumo de Pedro solo hardeiro
(Inda que fura zorro) berdadeiro.
3
«Ser esto orde de l Cielo alta i debina
Por sinales mui claros s’amostrou,
Q’an Ébora la fala dua nina,
Falando antes de l tiempo, l nomeou.
I, cumo cousa, anfim, que l Cielo çtina,
Ne l brício l cuorpo i boç alhebantou:
– «Pertual, Pertual (la mano alçando)
Por Don Juan, l Rei!», dixo gritando.
4
«Altaradas ne l Reino to las gientes
Cula rábia que an todos se scundie,
Faç matáncias mui crudas i eibidentes
La senreira de l pobo, que nin bie;
Ban matando ls amigos i parientes
De l adúltaro Conde i d’la Rainha,
Cun quien sue sin bergonha tan zounesta
Mais (apuis de biúda) manifesta.
5
«Mas el, al fin, cun bien rezon zounrado,
Delantre deilha a fierro friu se muorre,
Por outros nessa muorte acumpanhado,
Que l fuogo aceso todo queima i cuorre:
Cumo Astianás, hai quien ye çfaiado,
Sin le baléren ordes, de alta torre;
A quien ordes, altares, nin respeito;
Quien znudo por rues, i an cachos feito.
Traduçon de Fracisco Niebro