class="html not-front not-logged-in one-sidebar sidebar-second page-node page-node- page-node-162968 node-type-noticia">

            

PUB.

La purmeira beç que you fui alhá

Ter, 10/01/2006 - 16:07


Hai muitos anhos, quando you fui pula purmeira beç a las tierras de Miranda achei aqueilhes sítios mui guapos. Nun ls eimaginaba assi, era cumo se houbisse neilhes un mistério.

Eran lhugares cun defréncias de to ls outros que you coincie. Nun éran solo defrentes nas cousas, mas tamien las pessonas, l sou falar nun era armano al miu. Parecie que la stória se habie squecido destes sítios, parecie que l zambolbimiento habie passado al lhado, parecie que l tiempo habie parado. You bibi siempre an la cidade, mas quedei bencida, nestes sítios habie paç, nun habie priessa.
Por esso lhembro, que las pessonas eran buonas, siempre cun buntade de dar l que tenien, siempre a querer saber quien eran ls fidalgos, qual era la bida deilhes, mas se beníssen por bien i cun las grácias de Dius, anton melhor. Mas l que a mi me fizo más admiraçon fui l falar deilhes, las pessonas nun falában l mesmo que you, tenie aquel anrodelhar de la lhéngua, chamában a las cousas por nomes defrentes, al "cão" chamában un perro, a la "galinha" chamaban ua pita, a la "bassoura" un bardeiro i cousas assi.
Hoije. passado que son trinta anhos, you buolbo a ir to ls anhos. Yá nun le acho muitas defréncias, mas cuido que inda ye la mesma cousa, las pessonas son buonas, las tierras ténen paç, i l zambolbimiemto inda mal se bei. Yá nun hai tanto mistério puis stando you lhigada a ua família de alhá, la família i l tiempo fúrun ls porsores.
Nun sendo essa la mie tierra de nacimiento, puis nun daprendi la lhéngua mirandesa de pequeinha, nun la sei falar inda mi bien, mas cuido al studá-la la puodo falar i tamien screbir. Tengo buntade, cun l tiempo lhougo se bai a ber.
Natália Antão