class="html not-front not-logged-in one-sidebar sidebar-second page-node page-node- page-node-163479 node-type-noticia">

            

La pita negra

Ter, 28/03/2006 - 15:02


Era ua tarde de fin de Júnio. L suberrolho mal s’aguantaba. L feno de ls prados i regadas staba segado i habie que que lo bolber i arrecadar antes que s’armara algue truniada.

Na regada de ls Atomiados nin un airico bulhie i a Fracequito Almanecha l sudor que le scorrie pulas costielhas abaixo fazie-le çcozer l chabaton que tenie al fondo de l rieiro de las nalgas. La mula burmeilha que le cumprara al cigano d’Ougariç era maltraste i al botar-le un cesto de palha dira-le ua patada cumo manda la lei.
- Sue faco, sue mal agradecida. Tu cumigo nun t’adbirtas que te caleço l lombo cula guelhada!, dezie el muita beç anquanto l’amanaçaba. Apuis, claro, la mula sbaforie-se de nérbios quando el passaba por trás deilha i a las bezes, s’el nun se spercataba, chobien patadas que nin balas.
Nessa tarde, el i la sue Dília, habien de carregar l carro i meter l feno de la regada ne l triato de la curralada, mas quando salírun de ls Atomiados yá la nuite se cerraba. Rendindo l’alma al criador, quando chegórun a casa, cumo yá nun se bie nada, yá solo fúrun capazes d’arrecadar l carro na curralada mas nun çcargórun. A la priessa sorbírun ua malga de caldo i Fracequito Almanecha fui-se a aquemodar las mulas. De tanta calor, cul airico que passaba antre la puorta de l palheiro i la jinela de l triato abierta, Fracequito Almanecha, an beç de s’ir a deitar na cama, atirou cul cuorpo smirrado na palha. Purmeiro inda oubie l silbido de l ceçar de l cuorpo de las béstias, mas apuis, nun sfergante, deixou-se drumir cumo ua piedra. Pul meio de la nuite spertou meio atrelundado cul bruído de l sboleixar dua pita a cacarear. Sfergou ls uolhos i diç alhá para el, «I agora esta, ua pita negra a saltar de nuite anriba de l miu carro de feno! I nun se calha l’almanecha!?». Passou-le un tembraduro de quelubrinas pul cuorpo i, bai nesto, cua bara de barear que staba a la mano, arroxou-la cun un muxequete. Sboleixando siempre, la pita deixou un çprumadeiro an riba de l carro i saltou pa l suolo.
Fracisco Almanecha, meio barado cul açucedido, bien querie ambelesar-se, mas ben-te outra beç la pita negra, inda mais rifeira i zafiadora que de la purmeira beç, i benga a fazer l baile an riba de l carro de feno. Fracisco, yá tirado de sous lemites, fui-se a riba de l carro i spetou-le ua punhada a mano teniente! Meio grunhindo, la pita dou un bolco cumo ua campana i quanto se sentiu a caier ne l suolo oubiu-se a modo ua boç zgraciada de mulhier. Almanecha bien quijo abeixar-se de l carro debrebe para ber quien era. Cumo habie luna chena, inda corriu até la rue, mas yá solo biu un búltio negro de mulhier arrastrando ua pierna i a sumir-se atrás de la squineira de l curral.
A soutrordie era Demingo i Fracequito Almanecha, cumo bun cristiano que era, fui a missa. A la salida, arrantrando ua pierna, passou por el ua bezina meio amouchada de negro i, por baixo de l lenço, dixo-le antre dientes:
- Ah ladron, nun t’ambergonhas? Naqueilha nuite de l feno ibas-me matando.
Fracisco Almanecha quedou culs uolhos abolhacados a mirar para eilha, mas nin fui capaç de respunder ua sola palabra. Nesto, Antonho Queixeta, tamien bezino de Fracisco, passa por el i dá-le un ambarron pa l tirar daqueilha drumideira i diç-le:
- Biste algue bruxa ó quei!?
Fracequito bieno a el meio deleriado i responde:
- Acabei agora mesmo de me cruzar cun ua.
Cuntada por Albertina Moreno, 81 anhos (Sendin)
Recuolha de Piorno Moreno