La lharga spera

PUB.

Ter, 11/10/2005 - 15:26


Habie jurado a el mesmo, que le eirie a fazer la besita, que ne l die atrás le habie pormetido.

- Tanto anho!... Tanto anho passado! Yá habien arrepassado ls setenta d’eidade.
La bida habie puosto todo al alrobés. De la nuite fazira die, ye cumo quien diç, agora al chegar a la nuite de la bida podien, na fin, ancuntrar-se. Fura perciso sperar pula biubeç de Berta.
Era ua mistura de rebuolta i sastifaçon, que se cruzaba na sue cabeça. Sentie ls músculos angaranhidos, l pansamiento paraba-se-le. Chubir al purmeiro piso aonde moraba Berta, stubira alhá hai muito anho, hai tanto que nun ls querie cuntar. Era melhor quedar cun aquel ancantamiento de la mocidade.
La nuite caíe de ls lhados de la muntanha. Benie debagar, mansica cumo se traísse un recado guardado hai muitos anhos, que era custoso rebelar.
Eiduardo saliu pa la rue, para nun perder aqueilha araige que ele tan bien sabie recoincer. Sentado naqueilha pedrica milenar, sperou la nuite cumo quien spera por algo que nun bai a chegar. Puls oubidos antraba-lhe un remolino de bozes, rumores çtantes benidos de l anfenito.
- Buonas nuites tiu Eiduardo, saludou Madalena, moça mais nuoba de cinquenta anhos.
- Buonas nuites Madalena. I eili quedou debelgado cul peso de las lhembráncias que ateimában nun lo abandonar.
Sacudiu cun fuorça ls ombros, nua tantatiba de se libertar. Lhebantou ls uolhos i biu que las lhuzes ampeçában a aparecer por trás de las jinelas. Berta tamien starie a la jinela cun la lhuç acesa? Quin sabe, se calha a sperar por el ou talbeç nó.
Lhebantou-se decedido para ir dues rues a la frente para ber se Berta starie a la jinela. Mal dou dous passos, las piernas recusórun-se a acumpanhá-lo.
Eiduardo tornou para casa, antrou, fizo la mala i agarrou l camboio para Lisboua. Nun quijo quebrar aquel ancantamiento, aquele suonho que el traie yá mais de cinquenta anhos.
De Berta soubo que habie stado a la jinela, para depuis margulhar ne ls mesmos pensamientos, i screbiu-le a Eiduardo esta carta.
- Cumo you t’antendo Eiduardo. Starei siempre a la jinela até l die que me resuolba a ir a tener cuntigo ...
Válter Deusdado