Qua, 08/02/2006 - 10:43
Bernardo, pastor de las redundezas, era a aqueilha fuonte que lhebaba l ganado a buber. Ajuntaba-le ls sonidos de la fraita, que sabie cumo naide sacar daqueilha canha artesanal. Las oubeilhas sabien antrepetar aqueilhes sonidos i íban a caras a la fuonte, parában de berriar, fazien ua fileira para bubéren, i adepuis spalhában-se por aqueilhas selombras.
Felisbela, ua guapa moça de l mesmo oufício, habie-se afeito a crecer cun ls sonidos daqueilha fraita, ressonando naqueilhes montes. Sabie que aqueilhes sonidos, chubien als cielos quatro bezes pul die i a horas ciertas. Tamiem deilha yá fazien parte.
L tiempo passaba i Felisbela, de nina habie-se streformado nua guapa moça, que ls moços de l’aldé oulhában matreiramente. Mas als poucos, sin dar por esso, éran ls sonidos de la fraita de Bernardo que eilha gostaba de oubir. Un die, resolbiu lhebar l sou ganado a buber a la mesma fuonte, para oubir de acerca aqueilhes sonidos. Acunteciu ua cousa sin splicaçon: ls ganados misturórun-se i Bernardo stava quaije a anraibar-se cun Felisbela porque nun conseguie apartar las canhonas.
- Toca-le la fraita Bernardo, diç-le Felisbela, puode ser que isso resuolba.
Milagrosamente, al modo que Bernardo se fastaba tocando la fraita, l sou ganado fui atrás del. Felisbela ficou-se eili mais un cachico, i a seguir chamou l sou gando i ancaminou-se pa l outro lhado.
Na sumana adelantre, tornórun ls dous ganados a ajuntar-se i fui la magie de la fraita a apartá-los outra beç. Deili palantre passou a acuntecer todos ls dies, i era ber Bernardo i Felisbela felizes a dar-le la risa als dous.
Nua tarde, cumo siempre, Bernardo fizo saltar de la fraita aqueilhes sonidos yá bien coincidos, mas l que habie acuntecido? Las canhonas nun oubedecien i cuntinában sin dar amportáncia a aqueilhes sonidos. Bien se sforçou Bernardo cun outros chamamientos, na tentatiba zasperada de apartar ls ganados. Mas nada, ls ganados cuntinában misturados.
Cula boda feita i ls ganados reduzidos a un solo pastor, la sierra perdiu toda la magie daqueilhes sonidos, que la fuonte habie ajudado a anfeiteçar. Inda hoije se diç que quin quejir arranjar moço ou moça, debe de buber l’auga de la fuonte de ls Abetos.
Válter Deusdado