L ranico que querie ser bolador

PUB.

Ter, 21/06/2005 - 16:17


Era ua beç un ranico que s'antretenie l tiempo todo dando brincos, pus querie ser bolador. Bibie cun sou pai i sue mai nua lhagona mui grande, adonde tamien ls pais habien dado muito brinco quando éran nuobos.

Mas Pimpico, assi se chamaba l ranico, nun paraba un anstantico. L pai nun fazie muito causo, siempre cuidou que el houbisse salido mais zanquieto que ls outros.
La mai, que siempre staba d'atalaia, nun gustaba muito que l filho nun fazisse outra cousa que nun fura dar brincos. Nun era bien por bias de se chimpar. Dantes si, quando el se chimpaba eilha quedaba cun miedo que se scalabrasse, mas agora, que yá tenie piernas fuortes, que se birasse, nun fusse tolico. L que l’anquemodaba era la manha de ls brincos, aqueilhas triteirices. L anstinto de mai, dezie-le q'andaba por ende cisma, i de la gorda. Nun era só nas canhas que el s’ancarrapitaba, tamien ne ls juncos, pulas paredes, pulas silbeiras, nas freixeiras i dende botaba-se pa l camino, que nin un boubico. Cumo podie ua mai quedar çcansada? Al purmeiro çcuido, ua cigounha, ua quelobra, ó algun parro, i nun tenendo adonde se scunder, serie ua grande treijédia. Perdie l sou ranico. Tamien s'arritaba, por el nun querer saber de ls lhibros, era solo chegar a casa i ende andaba el als brincos. D'eiqui par'acolhá, chubie-se bien alto i chimpaba-se a las ciegas, para que ls brincos fússen maiores, cun marcaçones ne l chano, siempre fazendo sfuorço para chegar mais loinge.
Estes modos tornórun-se pa la mai un cobradeiro de cabeça. Oubserbaba-lo i cismaba, “yá nun ye buntade de jogar! Tengo que falar cul pai a ber se ten eimenda”. Lhougo que chegou a casa dixo-le:
- Fala cun tou filho que de mi nun fai causo. Abisei-lo mas fui ambalde. L que anda fazendo parece-me que ten algua fisgada. Só brincos, só brincos que nun hai modo del quedar assossegado. Chube pa las canhas mais altas i dende, sin mirar a nada, chimpa-se. Yá alguas bezes que you l mirei, botei las manos a la cabeça.
L pai chamou Pimpico i dixo-le:
- Olha tu a ber se tomas tino que tue mai nun se calha i inda la pones mala, cun essas tues traquinices.
Al que el respundiu:
- Pai, you nun bou assossegar anté que nun seia capaç de bolar.
L pai, lhougo q'oubiu estas falas, biu que habie marosca. L filho andaba manginando cousas ampossibles.
- Pimpico, diç-me outra beç l que quieres tu fazer?, tornou l pai.
L filho bolbiu a arrespunder:
- Quiero bolar, quiero fazer cumo ls páixaros, cumo las barboletas, cumo las moscas, cumo las abeilhas, cumo ls sartigalhos, cumo las lhibulinas, i só paro quando fur capaç. An to la nuossa eisisténcia naide se sforçou para ser bolador. Tengo que ser you l purmeiro a fazé-lo.
L pai quedou-se de boca abierta. L filho querie bolar, querie cousas que nun podien ser. Cumo iba el a fazer para que l filho antendisse ls percípios de la criaçon de la natureza?
- Filho, dixo-le, senta-te eiqui al pie de mi. Olha, nun puode ser, tu nun puodes ser bolador. Bou-te a ansinar. To las cousas ténen la sue rezon de ser cumo son. La nuossa raça nun fui feita para bolar: se Dius, quando fizo l mundo, nun mos dou alas para bolar ye porque nun ye perciso, ye porque eiqui na lhagona adonde bibimos, tenemos mosquitos i moscas para comer, nun fai falta ir por alhá. Nun ténes tu uas piernas fuortes para dar brincos? S'assi ye, ye porque nun te fázen falta las alas para nada. Nun quedes anraibado. S'eilhes fázen cousas culs bolos, tu fazes cousas cun ls tous brincos.
Pimpico habie antandido l pai, i quedaba mui triste, puis staba querendo aqueilho que nun podie tener. Iba a demudar ls sous modos. Studar muito, i quando fusse l'aula de brincos an lhargura, iba a ser l purmeiro, anté sue mai iba a tener muita perjunçon. Yá que nun podie ser bolador, iba a ser l melhor de la scuola a dar brincos. Pus todo este tiempo an que el se sforçou habie de serbir par'algua cousa. Nun s'iba a squecer de l cunseilho de l pai. Cada un ye pa l que naciu i, ende si, puode ser buono.
Faustino Antão