L nial de ciguonha que las pessonas salbórun

PUB.

Ter, 06/06/2006 - 16:02


Inda stábamos a dues sumanas de la Primabera i yá staba eilha an sou niu, de pierna alta, pendando i catando la sue prumaige. Anfadada daqueilhas tierras calientes d’Africa, bolbiu, bolando pul paíç arriba cun çtino a la nuossa tierra i cun gana de s’amostrar i de mos dar l’alegrie de la sue cumpanhie.

- L que bal ye q’eilha nunca se squece de benir i you stou tan aquestumada a bé-la a sbolaciar i a bolar porqui que yá nun m’afazie sin la sue perséncia, dixo la tie Florinda pa la tie Çáncia.
- Ye un páixaro mi guapo, nun fai mal a naide i dá más bida a l’aldé, come las quelubricas, lhagartixas, lhumbrizes i outros bichicos malos.
Ls sous bolos cunfúnden-se cun pequeinhos arreplanos, que atelóndran ls nuossos cielos, mas eilha ye mais calhadica i aterra de mansico an qualquiera squina. Inda l friu fai doler l nariç i yá eilha, de bolo an bolo, acarreta l çubiaco, naquel lhargo bico amarielho, réstios de menudas scachadas q’ancuontra por essas ourrietas afuora. De pierna alta, eilegante i uolho guicho, pateia campante de la bida, ourretadas de cerrados, scarbando eiqui, spenicando acolhá, çcubrindo i scolhendo l q’eilha antende para purparar l sou niu, pa la postura de ls purmeiros uobos.
Hai muitos anhos atrás, an Zenízio, habie muitos niales de ciguonha. Hoije sóbran só dous que l pobo cunseguiu perserbar. You, an pequeinha, quando iba a ser buieira pa la Ribeira, antertenie-me a ouserbar las pisadas i ls bolos que la ciguonha daba pa ls niales que habie nas cronas daqueilhes uolmos mais altos. Éran uns poucos spalhados por ls uolmos de l’aldé. A camino de la Ribeira ancuntrában-se bários, ne l Molonico tamien, an Maçaneira i ne l Barre de Baixo al pie de l’alcadute, acerquita de la scuola. Este era un niu mi fuorte, na crona de l uolmo más alto de la aldé, cun muitas galhadas adonde l tiu Barnabé, de saco atado a la cintura, pelaba, galha a galha, las toradas todas adonde anchie uas balientes sacadas de fuolha para dar als cochinos i réstio de la cria.
Apuis dou-le ua moléstia als uolmos, que acabou cun eilhes todos an pouco tiempo. Aqueilhas arbles, ambelezában l’aldé, mas als poucos, ne l spácio de dous ó trés anhos, quedórun todas secas i la peisage cumpletamente znuda i demudada.Quien stubo alguns anhos fuora, sin ir a l’aldé, nin querie acerditar naquilho que staba a ber!
Cun la chuba i las airaçadas de ls Eibiernos, ls uolmos nun s’aguantórun muito tiempo de pie, i caírun-se todos spartiçados i sparrufados ne l chano, cun ls nius çfeitos i spargidos por todos ls lhados. Aquel uolmo acerquita de la scuola i de l’alcadute, cumo era mi gordo, aguantou-se mais alguns anhos, cumo se de un menumiento se tratasse. Quien puli passaba, abeixaba-se de l altemoble para ber aqueilha obra d’arte rala, tiraba retratos i la ciguonha, de cuntenta, agradecie cua matracada. Aquel uolmo yá fazie parte de la stória de l’aldé, mas un die acunteciu-le cumo als outros, scachou-se todo als cachos, stendido ne l chano i l nial de la ciguonha tamien se sparrufou-se todo. Todo mundo quedou zacaçuado de la bida i a matutar cumo resolber l porblema anté la próssima benida de la ciguonha.
Eili acerquita staba un baliente choupo, mas cumo s’habie de poner l nial naqueilha crona tan alta, i cun galhas tamanhas? Fizo-se lhuç na cabeça daqueilhas pessonas i chamórun ls bumbeiros de Miranda de l Douro i cunseguírun zgalhar la crona l choupo, adonde inda quedórun alguns tuoros, i specórun alhá l niu quaije çfeito. N’altura cierta, la ciguonha apareciu i nun se fizo rogada cun la mudança de sue casa. Andubo sbolaciando al redor de l niu, decidiu fazer-se duonha, andonou-lo cumo eilha antendiu i dou ampeço a la sue criaçon. Eilha afizo-se mi bien. Yá passórun bários anhos i hoije alhá cuntina tocando sue matraca i trasmitindo más bida i alegrie a aqueilha giente, que muito gusta de la sue perséncia.
Alcina Pires