L mundo stá perdido?

PUB.

Ter, 13/09/2005 - 15:48


César ye un home baixote, mas fuorte. Habie trabalhado muitos anhos, mas agora, anque inda nun seia sendo bielho, yá nun trabalha.

A las tardes bai-se até al jardin de la cidade, que queda acerca de la casa del, para gastar l tiempo i para cumbersar cun ls outros homes, cumo el, puli andubíren. El ye daqueilhes que se queda mais tiempo a oubir do que a falar, mas siempre que acha rezon para botar la sue oupenion, tamien nun se fica calhado. Ls outros até lo respéitan porque quando diç algua cousa até parece que yá habie pensado neilha antes.
Este die, iba el a chegar al jardin i lhougo Goudéncio le preguntaba:
- Á César, anda acá, que habemos de oubir l que pensas disto.
César lhougo s’ajuntou a eilhes. Goudéncio cuntinou:
- Isto inda nun se habie bido, l mundo stá perdido! Anton nun ye que roubórun l soto de la mie rue, l de l tiu Juan!?
- Cumo isto bai!... dezírun todos, abanando la cabeça cumo seinha de reprobaçon.
- I quereis oubir l restro? Pus éran uns quatro, todos negros, metírun-se nun carro i ala! Bós nun bedes l que se passa por ende? Roubos, bioléncia, droga, you sei alhá que mais! Todo por bias de ls negros, i agora até desses que bénen de l’antiga Rússia. Isto stá bonito, stá!, cunclui Goudéncio.
- I tu, César, l que mos dizes a isto?
César quedou-se un cachico a pensar. Depuis oulhou para todos cun muita preocupaçon:
- Mas tengo de bos dezir que l mal ben de loinge. I mais, nun beio remédio para isso. Ponei-bos no lhugar desses pais que béien ls sous filhos drogados i lhadrones. Tubírun eilhes la culpa?
- Á César?!, anterrumpiu Goudéncio. You nun sei adonde bós quereis chegar! Agora quien nun tubo la culpa fui you.
- Se calhar tubimos todos ua pouca, respundiu César.
Goudéncio iba-le a replicar, mas Jesé Luís topou-le ne l braço i este calhou-se. César cuntinou:
- Ls homes ténen que demudar. La sociadade i l mundo ténen que çtrebuir melhor la riqueza. Nun puode haber un home a morrer-se a la fame i outros a açagar, a botar tanta cousa pa la rue.
- I bós acraditais nesso?, dixo Goudéncio.
- Para mi, un home ten dues partes, ua buona i ua mala. Anquanto las dues stubíren eiquelibradas, l mundo bai-se zambolbendo. L peligro stá quando la parte mala bince la buona.
- Si, si, arrespundiu-le Goudéncio, un cachico pa l çcunfiado. Anton cumo se puode bencir l terrorismo?
- Nun se bince. Cuntrola-se.
- Cuntrola-se cumo? Cumo se cuntrola aqueilha stória de ls Judius i de ls Palestinos? Yá alhá ban tantos anhos?!
César, mais ua beç, quedou-se a pensar. Apuis dixo-le:
- Ye berdade, ende stá un berdadeiro porblema. Agora ua cousa ye cierta: cumo las cousas ténen sido feitas, nun ténen dado cierto. Ne l miu ber solo haberá un camino: poner las pessonas a falar, cun regras, pus stá claro. Ten que ampeçar por quien manda i benir por ende abaixo até cumbencir a todo mundo. Lhieba anhos, mas se nun fúren ls homes a resolber ls sous porblemas quien ye que los bai a resolber?
- Á César, bolbiu-le Goudéncio, siempre pensei que iba a oubir algua cousa de nuobo, mas assi...
Válter Deusdado