Ter, 07/03/2006 - 17:26
Éran trés homes de buolta deilha para la chubir anriba de l carro mas nun fúrun capazes. Boziaba, arrebolcaba-se ne l chano, daba rodiones, parecie que tenie más fuorça que ua junta de bacas i naide fui capaç de dar bida deilha. Solo restaba ua cousa a fazer, ir a buscar l tiu de Urrós.
Alhá bai l Tiroliro deili a Urrós a toda la fuorça que l bielho Vauxeaul daba. Quando benie, yá cun l tiu, a la salida de Malhadas, sien más nien porquei, l carro fui-se abaixo de repente. Saliu de l carro i fui-se a ber l motor. Todo staba bien. Tenie gazol, nun tenie calcido de más, nun habie filos zligados, que se poderie passar!? Cerrou l capot i fui a spurmentar a dar a la chabe. Nada, l motor de arranque bien que puxaba mas nada de l carro pegar.
- Inda onte fui deiqui a França i agora ua destas!
L tiu, que tenie stado mui calhado, ampeçou a falar cumo se stubisse eili outra pessona:
- Anton porque nun mos deixas andar? Sabes que tenemos priessa. Deixa-me andar. Sabes bien que you bou adonde tengo que ir.
Quando se calhou fui solo dar a la chabe i l carro pegou cumo se fusse nuobo. Debrebe chegórun al pie de la tie que inda staba cumo se l diabo stubisse andrento deilha. An pouco tiempo, i apuis de cumbersas que naide antendiu, la mulhier fui ficando sossegada cumo se tubisse tomado algua malzina.
L Titoliro inda hoije nun acradita an bruxas, mas nun gusta muito de falar dessas cousas.
Basílio João