class="html not-front not-logged-in one-sidebar sidebar-second page-node page-node- page-node-163011 node-type-noticia">

            

Carta para Hugo Torrado

Ter, 17/01/2006 - 16:22


Oulá Hugo Torrado Quedei marabilhado cul que dezies ne l tou scrito, "Será l mirandés cousa de bielhos?", apersentado ne l Jornal Nordeste de l die 3 de Janeiro de 2006, na fuolha «Miranda: tierra, giente i lhéngua».

Quedei assi tan cuntento porquei? Porque todo l que scribes ye guapo de ler, antendo-lo tan bien, sinto-lo cula mesma fuorça i de l mesmo modo. Screbiste esse testo dun modo que nun deixa dúbedas a naide cumo ye por ende l die a die de l mirandés. You beio-lo ne l berano quando ende bou.
Hugo, bas-me a çculpar de you tener este trato cuntigo, mas pul que cuntas, ambos a dous tenemos cousas aparecidas. Ua deilhas ye habermos nacido ls dous nesse praino tan guapo, tan rico nas tradiçones i na Stória, solo que tu fui hai 16 anhos i you hai 56. Outra deilhas ye l gusto pula lhéngua Mirandesa. Tamien cumo tu, cuido que la lhéngua que se fala nesse cachico de Pertual nun ye solo de pessonas cun muitos anhos, nin debe ser coincida solo dalguns. You, cun muita mauga mie, nun la daprendi a screbir quando tenie la tue eidade, agora tengo proua an la star a daprender a screbir i an la falar porqui an Lisboua adonde bibo zde ls 17 anhos. Dou-te deiqui ls mius parabienes porque sós un rapaç que tenes esse antender de la lhéngua ardada de ls nuossos pais-abós i que la cultura de la nuossa tierra nun t'ambergonha. Queda-te bien, fai de ti un rapaç defrente, birado pa las cousas de l saber.
Fui buono haberes ampeçado bien nuobo a studar l mirandés. Eiqui quedo cun un cachico d'ambeija, porque ne l miu tiempo ls garoticos na scuola solo podiemos falar i screbir Pertués i naide ansinaba l Mirandés. Agora que l podeis fazer, aporbeita essa gana que ténen ls porsores de l ansinar, bás a ber que l tou zapuntamiento de inda hoije muita giente birar las cuostas a la lhéngua, puode bolber-se an alegrie.You yá la tengo hoije por todo l que ls mais nuobos stais fazendo. I tenendo nuobas cumo las tues, queda an mi la certeza que ides a ser bós, ne l feturo a defendé-la, cumo guerreiros fazirún na Stória pulas tierras i la cidade de Miranda, quando ls de fuora ende fúrun pa la çtruir.
Conheço tamien to las pessonas de quien falas, ls que son tous porsores ende i ls que son mius porqui, nun hai dúbedas nanhuas, que ambestígan, scríben, ansínan i s'antrégan al Mirandés cun tamanho amor i dedicaçon que solo quando s'ama de berdade se fai. Lhoubor a eilhes que ajúdan i aníman to ls que gústan desta lhéngua tan guapa.
Amigo Hugo yá sós un eisemplo, cuntina falando culs mais nuobos, culs tous amigos, cun todo l mundo, an Mirandés. L Mirandés ten que ser falado, studado i screbido, pus solo assi será mais coincido.
Palantre ye l camino.

Faustino Antão