class="html not-front not-logged-in one-sidebar sidebar-second page-node page-node- page-node-165543 node-type-noticia">

            

LS LUSÍADAS

Ter, 13/02/2007 - 16:05


Canto VII

67
Mal ls carros de fuogo de l fermoso
Moço Délio abistou, que lhuç renuoba,
Manda chamar Munçaide, deseoso
De s’anformar daqueilha giente nuoba.
Yá le pregunta, pronto i curjidoso,
Se ten notícia anteira i cierta pruoba
Desses stranhos, quien son; que oubido habie
Que giente de sue pátria acerca ye;
68
Que muito a solas el eilhi le dira
Anformaçon bien lharga, pus fazie
Nesso serbício al Rei, pa que soubira
L que neste negócio se farie.
Munçaide tornou: – «Inda que quejira
Dezir-te desto mais, nun saberie;
Solo sei que ye giente alhá de Spanha,
Donde miu niu i l Sol ne l mar se banha.
69
«Ten la lei dun Porfeta que girado
Fui sien fazer na carne sufrimiento
De la mai, que por bafo stá aprobado
De l Dius que ten de l Mundo l regimiento.
L que antre mius antigos stá spalhado
Deilhes, ye que l balor fuorte i sangrento
D’las armas an sou braço nun smorece,
L que a nuossos antigos nun le squece.
70
«Porque eilhes, cun bertude subrehoumana,
Ls bótorun de ls campos faceirosos
De l rico Teijo i fresco Gudiana,
Cun feitos memorables i afamados;
I nun cuntentos inda, i na Africana
Parte, cortando ls mares albrotados,
Nun mos quieren deixar bibir seguros,
Tomando-mos cidades i altos muros.
71
«Tal ténen amostrado sfuorço i manha
An qualesquiera guerras que acuntéçan,
Ou de gientes guerreiras de la Spanha,
Ou dalguns que dalhá l Pirene ampéçan.
Assi que nunca, al fin, cun lança stranha
Se ten que por bencidos se conhéçan;
Nien apareciu inda algun Marcelo
Que a aquestes Anibles chegue al pelo.
Traduçon de Fracisco Niebro