Ter, 20/06/2006 - 15:50
11
Eilhi, colgado, l Fuogo staba an riba,
Que la sue chama an nanhue cousa ardie;
Deiqui todo l que bibe l sprito striba,
Apuis que Pormeteu roubado habie.
Lhougo apuis del, mui lhebe a bolar iba
L Aire, que naide bei, que yá tenie
Agarrado to l campo i se spargiu
Pul mundo sien deixar nada baziu.
12
Staba la Tierra an montes, rebestida
De berdes yerbas i arbles mui frolidas,
Dando pástio mui buono i dando bida
A criaturas neilha yá nacidas.
La clara forma eilhi staba sculpida
Pulas Augas, na tierra bien spargidas,
To ls peixes se criando an bários modos,
Cun ceçon mantenendo ls cuorpos todos.
13
Noutra parte, grabada aqueilha guerra
Que un die tubírun ls Diuses culs Gigantes;
Tifeu metido ambaixo l’alta sierra
De l Etna cun sues chamas bien stralhantes.
Sculpido inda se bei, a f’rir la Tierra,
Netuno, quando gientes eignorantes
L agarrórun l cabalho, i la purmeira
De Minerba pacífica oulibeira.
14
Pouco tarda Lieu anrabiado
A mirar estas cousas, mas antrando
De Netuno l palaço, que, abisado
De sue benida, l staba yá sperando,
A la puorta l recibe, acumpanhado
Por Ninfas, que se stan muito admirando
Por béren que, al seguir un tal camino,
Entre ne l reino d' auga l Rei de l bino.
15
«Á Netuno (le dixo) nun te spantes
De a Baco ne ls tous reinos recebires,
Porque tamien als grandes i bastantes
Mostra Fertuna l poder que le bires.
Manda chamar ls Diuses de l mar, antes
Que fale mais, se oubir-me mais quejires;
Beran de la zbintura grandes modos:
Oubi todos l mal que toca a todos.»
Traduçon de Fracisco Niebro