Qua, 26/04/2006 - 11:03
71
«Staba pocho i stragado l mantimiento,
Que fazie mal al fraco cuorpo houmano;
I, porriba, nanhun cuntentamiento,
Que al menos a la sprança dira mano.
Cuidas que, se este nuosso ajuntamiento
De suldados nun fura Lhusitano,
Quedarie tanto tiempo oubediente,
Por acauso, a sou Rei i a sou regente?
72
«Cuidas que yá nun fúrun lhebantados
Contra sou Capitan, se l rejistira,
Bolbendo-se an piratas, oubrigados
De l zaspero que fame le traíra?
Pula cierta, yá stan mui spurmentados,
Yá que nanhun trabalho grande ls tira
Daqueilha Pertuesa alta eiceléncia
De lhialdade firme i oubediéncia.
73
«Deixando l puorto, al fin, de l doce riu
I tornando a scachar l’auga salada,
Zbiando desta cuosta, alhá saliu
Toda anteira pa l mar la nuossa armada;
Pa que l aire de Noto, manso i friu,
Nun mos botasse a l’auga de l remanso
Que l mar fazie eilhi, para aquel lhado
Donde ouro de Sofala ye mandado.
74
«Apuis d’arrepassada, cul timon
A san Nicolau bien arrepunsado,
Pa donde siempre l mar brabo se pon,
Las naus anclina dun i doutro lhado;
Quando, nas manos indo l coraçon
Nun fraco palo stando tan fintado,
De l que speraba yá mui zasperado,
Fui dua nobidade alborotado.
75
«I fui que, yá la cuosta acerca bendo,
Donde praias i balhes bien se bien,
Nun riu, que al mar abierto bai correndo,
Barquicos d’ala antrában i salien.
Mui cuntentos quedemos, que tenendo
Achado yá pessonas que sabien
Nabegar, porque antre eilhas nós speremos
De achar algues amboras, cumo achemos.
Traduçon de Fracisco Niebro