Ter, 21/02/2006 - 14:52
35
«Ende cuntou que, assi que arrepassórun
Aquel monte ls negros de quien falo,
Alantre mais passar l nun deixórun,
Querendo, se nun buolbe, eilhi matá-lo;
I bolbendo, debrebe s’amboscórun,
Pa que, salindo nós para agarrá-lo,
Mos pudíran mandar al reino scuro,
Pa mos roubáren mais a sou seguro.
37
«Mas cinco Soles stában yá passados
Que deilhi mos beníramos, cortando
Ls mares nunca d'outros nabegados,
Faborables ls aires assoprando,
Quando ua nuite, stando mui çcansados
Na cortadora proua begiando,
Un nubrado que to l aire scurece,
Porriba las cabeças aparece.
38
«Tan cargado benie i atenegrado,
Que ls coraçones mos anchiu de miedo;
Al loinge l negro mar rugie rabiado,
Cumo se dira ambalde nun penedo.
– «Ah Grande Poder (dixo) alhebantado:
Q’amanaça debina ou que segredo
Mos apersenta l mar i este clima,
Que nin termienta mete tanta grima?»
39
«Nun acababa, quando ua figura
Se mos amostra, fuorte, n’aire colgada,
De çcunforme i grandíssima statura;
Calantriç malo, barba ampelhiçada,
Uolhos fondos, dá miedo l’ampostura
I la quelor barrenta i yá zmeiada;
Cheno de tierra l pelo, todo anielhos,
La boca negra, ls dientes amarielhos.
40
«Tan grande era de piernas i tamanho
Que t’asseguro ser este l segundo
De Rodes l gigante einorme i stranho,
Q’un de ls siete milagres fui de l mundo.
Fala-mos cũa boç q’oubir faç danho
I pareciu salir de l mar perfundo.
Las carnes arrepánhan-se i até pelo
Se pon de pie, por solo oubi-lo i bé-lo!
Traduçon de Fracisco Niebro