L nial de la ciguonha

PUB.

Ter, 24/01/2006 - 15:21


Si era mesmo bien alto. Passaba por riba de todos, bi-se bien al loinge. Tenie buns galhos, bigorosas de meter ambeija. Aquel uolmo tenie eidade para tener stória.

Mesmo a la punta de riba staba l nial de la ciguonha, cumo a adominar las alturas. Dezie-se que aquel nial tenie la mesma eidade de l uolmo.
Sabastian siempre l coincira eili. Todas las Primaberas alhá benien aqueilhes grandes páixaros a acupar la propiadade alhena. Anquanto l pai fura bibo nunca quejira oubir falar an le fazer mal a las ciguonhas. Dezie el, amprestando solenidade al dito, "hardei l uolmo de miu pai i cun el l nial de la ciguonha". Agora, na debison de la hardança cun la armana, l uolmo habie-le tocado a el. Sabastian iba a fazer todo para que las ciguonhas se fússen ambora, que abandonássen l que nun era deilhas.
- L nial até le faç mal al uolmo, queixaba-se Sabastian siempre que la cumbersa cun algum bezino botaba para ende.
- Á Sabastian, mas que mal faç l nial al uolmo? Oulhai, para mi até l´ambeleza i mais, até bos habiedes de sentir cun proua pulas ciguonhas habéren scolhido l buosso uolmo.
- Á, dezis isso porque l uolmo nun ye buosso!
Sabastian matinaba nua maneira de oubrigar las ciguonhas a zaparcéren. Buono!..., tamien nun podie ser assi de repente tirar deili l nial. Este anho yá nun habie nada que se podisse fazer. La Primabera staba eili i las ciguonhas tamien.
Todo se anchiu de froles, de fuolhas, de ls cantares de la bida, traídas an cada Primabera. No uolmo centenairo, la ramada mais de riba parecie que se staba a secar, tenie poucas fuolhas. Sabastian tornaba al mesmo, que l nial fazie mal al uolmo.
Eili staba ua rezon bien fuorte para strampalhar l nial, porque agora todo mundo podie ber la rezon. L uolmo até se podie secar, se nun fusse feito nada. L bezino Abel, mais bielho, tentaba chamá-lo a la rezon, dezindo-le que aquilho podie ser de l uolmo tener tanta eidade. Ampeçou, de cabeça, a botar cuontas a l’eidade, mas nun fui capaç de saber quantos anhos tenerie al cierto, mas serien mais de cien.
La decison staba tomada, antes de la próssima Primabera l nial tenie que salir deili. Sabastian nun se morrie d´amores pulas ciguonhas, que siempre las acahara prazenteiras i prouistas. Anton quando se ponien eili mui dreitas solo cun ua pata, subranceiras, a amostrar aquel bico, cumo se fusse l maior de l mundo, el dezie, “anda que un die prego-bos ua partida. Adepuis, quando yá habien dado la buolta a todas las lhagonas de las redundezas i l tiempo sfriaba, zás, que eili íban eilhas para outras paraiges. Mas pa l anho quando tornáren ban a tener ua surpresa. Ai ban...ban!
Passaba mais un anho i la Primabera staba acerca. Nua tarde, Sabastian chube-se al uolmo gigante para dua beç por todas lhibertar la sue propiadade de l uso andebido. Olha a toda la buolta i nun bei a naide, mas isso tamiem nun le antressa, que l uolmo era sou i portanto tenie esse dreito.
Ampeçou a chubir al uolmo, cousa fácele, porque ten muitas pernadas, muitos galhos. Staba mais ou menos a meio, quando al demudar-se dua pernada pa l’outra, esta zgaçou-se i Sabastian bieno puli abaixo i cobrou un pie. Anquanto staba a sanar ne l spital, Sabastian pregunta-se cumo aquilho le habie acuntecido. Nun se lhembra mui bien de ls segundos antes de la caída.
Ne l mesmo die que saliu de l spital, quando tornaba para casa i la Primabera staba eili cun toda la fuorça, Sabastian antendiu debrebe porque rezon habie caído. L uolmo staba zgrenhado, seco, morrira-se, i l nial habie sido abandonado.
Válter Deusdado