L mirandés ampeça a botar raíç na família

Fui ua maneira ancuntrada para ancoraijar ls alunos pa l studo dua de las sues dues lhénguas, pus ye un motibo de proua, nien todos ls garotos de outros sítios de Pertual puoden dezir que ténen dues lhénguas de lheite. I dezir tamien pouco adelantra, se nun la fálan, se s’ambergónhan deilha, se nun la sínten cumo perténcia, se nun le tóman l gusto. L gusto pula lhéngua puode ampeçar zde tienra eidade, ye berdade, dende fazer sentido l ansinamiento deilha lhougo de pequerrico até ls anhos de Liceu i pula bida alantre. L porsor ye amportante an toda esta caminada, mas por si solo nun chega. Hai ua cousa que me parece mui amportante an todo este camino ampeçado, ye l papel de la família no ansino de qualquiera lhéngua. I quien ye la família? La família son ls pais, ls abós, armanos, amigos, ls bezinos i mesmo las comunidades de ls alunos. La família ye cumo un andarielho, la purmeira cumpanha a fazer camino cul aluno. La família ye mais que un porsor, ye la maior ancoraijadora de l aluno no ansino dua lhéngua. Eilha sabe trasmitir melhor que naide ls balores de eidentidade i perténcia, ua beç que ye alhá que eilhes nácen i médran. De maneinas que, stando neste tiempo de Natal, abarrotados de testos an mirandés, i an que la família ye la referéncia an todos eilhes, pus que tamien lo seia pa l ansino de la lhéngua mirandesa. Fago botos que assi acunteça.
Un Bun Natal para todos ls leitores.
Duarte M. M. Martins (porsor de mirandés)