LS LUSÍADAS

PUB.

Ter, 06/09/2005 - 15:23


CANTO IV

«Pa la guerra tamien las negras fúrias
Lhieban al Biçcaíno, que acuntece
Nin rezones tener, i las anjúrias
De ls alhenos nunca a eilhes se le squece.
La tierra de Guipúçcua i la de Stúrias,
Que cun minas de fierro s’einobrece,
Armou del ls sobérbios moradores,
Para ajudar na guerra a sous senhores.
12
«Juan, a quien de l peito fuorça crece,
Cumo al Heibreu Sanson de la guedeilha,
Yá que todo bien pouco le parece,
Culs poucos de l sou Reino s’apareilha;
I, anque cunseilho todo mundo oufrece,
Culs sous mais percipales s’aconseilha,
Mas ye solo por ber las sues senténcias,
Que siempre houbo antre ls sous muitas defréncias.
13
«Nun falta cun rezones quien subirte
L’oupenion de todos, na buntade;
An quien l sfuorço antigo se cumbirte
An mui zousada i mala zlhialdade,
Podendo l miedo mais, que nun s’adbirte,
Do que la natural fedelidade.
Négan sou Rei, sue Pátria i, se cumben,
Negaran (cumo Pedro) l Dius que ténen.
14
«Nun ye que este erro algue beç se sentisse
Ne l fuorte Don Nuno Álbares; mas antes,
Yá que ne ls sous armanos claro l bisse,
Zurzindo las buntades ancustantes,
Al dubidoso dixo, pa que oubisse,
Cun palabras mais duras que eilegantes,
Cun rábia la sue spada bai zimbranndo,
La tierra, l mar i l mundo amanaçando:
15
– «Cumo? D’la giente eilustre Pertuesa
Há-de haber quien nun querga l pátrio Marte?
Cumo? Desta porbíncia, la princesa
De las gientes na guerra an to la parte,
Há-de salir quien negue haber defénsia?
Quien negue Fé, amor, l sfuorço i l’arte
De l Pertués, i por ningun respeito
L própio Reino querga ber sujeito?
Traduçon de Fracisco Niebro