LS LUSÍADAS

PUB.

Ter, 12/07/2005 - 17:30


CANTO III

128
«I se, al bencir la Moura rejisténcia,
La muorte sabes dar cun fuogo i fierro,
Sabas tamien dar bida cun climéncia
A quien para perdé-la nun fizo erro.
Mas, se te lo merece esta einocéncia,
Pon-me a mi nun perpeto i triste çterro,
Seia na Cítia frie ou Líbia ardiente,
Adonde an choro biba eiternamente.
129
«Pon-me adonde haba bien farocidade,
Antre lhiones, tigres, i berei
Se neilhes puodo achar la piadade
Que an coraçon houmano nun achei.
Alhi, cul puro amor i la buntade
Naquel por quien me muorro, criarei
Estas relicas sues, que eiqui tu biste,
Que le sírban d’alíbio a la mai triste.»
130
«Yá pensaba an perdon i an carino
L Rei, que estas palabras mal le sónan;
Mas l maluco pobo i sou ruin çtino
(Que assi par’eilha quijo) nun perdónan.
Sácan, anton, las spadas d’aço fino
Ls que l feito por buono l’apregónan.
Contra ua dama, á peitos carniceiros,
Brabos bos amostrais – i cabalheiros?
131
«Cumo contra la moça Policena,
Cunsolo de la mai, yá bielha, deilha,
Que selombra de Aquiles la cundena,
Cul fierro l duro Pirro s’apareilha;
I eilha, ls uolhos cun que al aire serena
(Assi cumo amerosa i mansa oubeilha)
Na triste mai ponendo, q’amboubece,
Al duro sacrafício s’ouferece:
132
«Assi stan contra Einés ls matadores,
Ne l cuolho d’alhabastro, q’aguantaba
Las obras cun que Amor matou d’amores
Aquel q’adepuis reina la tornaba,
Sues spadas fries banhando, i brancas flores,
Que eilha culs uolhos sous siempre regaba,
S’atirában, ferbendo anrabiados,
De l feturo castigo inda çcuidados.
Traduçon de Fracisco Niebro