LS LUSÍADAS

PUB.

Sex, 18/03/2005 - 12:54


CANTO III

53
«Yá queda ganhador l Lusitano,
I sin lhebar troféus el nun zarreda;
Zbaratado i roto l Mouro Spano,
Trés dies l grande Rei ne l campo queda.
Pinta ne l branco scudo, tan galano,
Desta cierta bitória la moneda,
Cinco scudos azules sclarecidos,
An seinha destes cinco Reis bencidos.
54
«I nestes cinco scudos pinta ls trinta
Denheiros por que Dius fura bendido,
Screbindo la mimória, an bária tinta,
Daquel por Quien el fui faborecido.
An cada un de ls cinco, cinco pinta,
Porque assi queda l númaro cumprido,
L de l meio dues bezes lo cuntando,
De ls cinco azules nua cruç pintando.
55
«Passado yá algun tiempo que passada
Era ua tal bitória, l Rei sabido
A tomar bai Leiria, que tomada
Fura, mui pouco habie, pul yá bencido.
La fuorte Arronches fui adominada
Al mesmo tiempo; i l siempre einobrecido
Scabelicastro, de que l campo ameno
Tu, claro Teijo, regas tan sereno.
56
«A estas nobres bilas sumetidas
Ajunta tamien Mafra, an pouco spácio,
I, an sierras de la Lhuna conhecidas,
La frie Sintra adomina l fuorte braço;
Sintra, adonde las Néiades, scundidas
Nas fuontes, ban scapando al doce lhaço
Adonde Amor las prende brandamente,
Pulas augas chiçcando fuogo ardiente.
57
«I tu, nobre Lisboua, que ne l mundo
Sin custo de las outras sós princesa,
Custruiu-te l manhoso bagamundo
Que a sou anganho fui Dardánia acesa;
Tu, a quien oubedece l Mar perfundo,
La fuorça oubedeciste Pertuesa,
Ajudada tamien daqueilha armada
Que de ls lhados de l Norte fui mandada.
Traduçon de Fracisco Niebro